Δ. Λιαντίνης ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Στη μικρογραφία της Ελλάδας ξεδιπλώνεται ο μύθος του σύγχρονου κόσμου. Υποθέτω μια πυθαγορική μετεμψύχωση πολιτειών στις παράλληλες τροχιές του Πλουτάρχου. Πυροδοτείς τις αθέατες πτυχές του απίθανου και βλέπεις να εκρήγνυνται βεγγαλικών συστοιχίες και των όμοιων οι δέσμες. Εάν οι προοπτικές δείχνουν να απατούν, είναι που το μάτι βιάζεται να συνηθίσει διατρέχοντας τα αλλόκοτα πλέγματα της διάστασης του χωροχρόνου. Και μη ξεχνάτε: η απόσταση ανάμεσα γης και β των Διδύμων. Ιδού οι καλπάζουσες ξυνωρίδες. Δελφοί – Ελλάδα. Ο ομφαλός της γης· λίγο ψηλότερα από τη μήτρα (δελφύς, αδελφός) του μύθου της ιστορίας. Η αδελφοσύνη των λαών ή ο Σικελιανός διπλωμένος στο ιερατικό αντερί του να κυνηγάει με γκράδες και κύμβαλα στη χώρα της ουτοπίας. Ωστόσο στην κορυφή του περίβολου οι Φαιδριάδες Πέτρες δακτυλοδειχτούν την ελάχιστη Ελλάδα, πέτρινη και φαιδρή. Να φυλάγει στη λευκή λήκυθο την απολλώνια γαλήνη που την κυκλώνουν οι καταιγίδες. Ερέτρια – Ιταλία. Γύρω γύρω η θάλασσα. Στη ροή τυπωμένο το αχνάρι του μόνιμου. Οι βιομηχανικές καμινάδες των λιμανιών μόλις να θυμίζουν την παράλληλη άρνηση σε Δαρείο και Αννίβα. Και όπου η λινή σιλουέτα διαγράφεται, η αττική γειτονία φαίνεται να επηρεάζει. Μέγαρα – Αυστρία. Τα βουνά γερανίζουν πάνω από την υποψία της αξεδίπλωτης ψυχής. Στο βάθος καλεί ο γαλάζιος μυχός για να δένει την εθνική περηφάνεια σε κόμπο. Θήβες – Γερμανία. Σύννεφα σκαιά βαρυπατούν τα κάτω άκρα της πεδιάδας. Ακούγονται τα βήματα των Λαβδακιδών και Νιμπελούνγκεν. Αποδημητικά φαντάσματα περνούν και μένουν. Το χιαστό Μπίσμαρκ Πελοπίδας, Μόλτκε Επαμεινώνδας να συνταχθεί παράλληλα. Που πάει να πει: σακατεμένη νύχτα ο βασιλιάς Αλέξανδρος περνάει στη Βαϊμάρη και παραγγέλνει χαιρετίσματα στον κύριο Goethe. Σαν, όταν βρυχάται το λιοντάρι, ο Ναπολέων εντέλλεται να μη καεί η στέγη Πινδάρου του μουσοποιού. Κόρινθος – Αγγλία. Στα φυλλοκάρδια της αποικίας. Ο πλούτος με το κανοκιάλι του Ισθμού και της Μάγχης αγναντεύει όσα πειρατεύει ο πόντος στον Ινδικό της Σκυθίας. Με ιαχές στα γήπεδα ας γιορτάσουμε και φέτος το λόρδο Ποσειδώνα. Άργος – Γαλλία. Τέλος στην περιοδική επιστροφή των Τιτάνων. Ο Ηρακλής πεθαίνει αγκαλιασμένος κατάσαρκα από το χιτώνα των βράχων της Αγίας Ελένης. Πολιτείες που λάμπουν στο φως του χρυσαφιού ή στο χρυσάφι του φωτός. Φράγκοι για την Ευρώπη ό,τι Αργείοι για την Ελλάδα σε διάλεκτο ομηρική. Σπάρτα – Ρωσία. Ατείχιστα τείχη μας το ήθος των πάγων. Με τους είλωτες και τους μουζίκους με τους οπλίτες και τους κοζάκους. Στη σιδερή απλότητα των κοινών χορεύει η πολεμική περηφάνεια μας. Η προφορά και η γραφή μας έξω από αττική και λατινική επιπέδωση. Μα ακούστε πως ηχούν τα νομίσματα Λυκούργος και Λένιν. Κόσμος που δεν κυβερνιέται από μας, δεν είναι και πολλής περιωπής. Αθήνες – U.S.A. Όπου στα κέρατα Σούνιου και Φλόριντας ανοίγει τους μηρούς η θάλασσα. Ο οίκος «Δημαγωγοί και Σία» ναυπηγεί ναύτες, πεζοναύτες και αστροναύτες – προσοχή οι αστροναύτες από άλλο ξύλο – για να τα κάνουν όλα θάλασσα. Εξιλεώνοντας τους μεγάλους καρχαρίες, από όταν στα νερά του Φαλήρου πνίγηκε το άγαλμα της Ελευθερίας. Ήταν ανήμερα των Πλυντηρίων. Αιολίδα – Ιαπωνία. Γειτονιά με τη γύμνια του μέτριου ήλιου. Τα εσώρουχα των κοριτσιών φεγγερά και σύντομα σαν τα Χάι – Κάι. Δόστε να ηγεμονέψει η γυναίκα που δε νογάει φεμινισμό, κι η Ανατολή θα κινήσει. Μακεδονία – Κίνα. Όψιμα θα ξυπνήσει τη ληθαργική ασβόλη στα ισιώματα ο βρυχηθμός των αριθμών. Όταν των ποταμών τα φίδια θα συμπλήξουν μαστιγωτά τις ουρές και απότομα το στερέωμα των νεφών και των προσώπων θα χαρακωθεί από φλόγινες ρίζες. Κάπου πέρα μακριά θα καεί η Ανατολή˙ κάπου δώθε σύγυρα θα κοκκινίσει η Δύση. Ολυμπία- Σουηδία. Επαναθέσπιση των αγώνων από το βαρώνο ντε Νόμπελ. Στο δίσκο του Ίφιτου τυπώνονται τα ονόματα των νικητών. Και σαν σε χρυσά νομίσματα όψεις θεών και ηρώων. Κουράγιο, ο Άνθρωπος εξακολουθεί να τραβάει την Απάνω Αγανιά. |